preloader
Scroll to top

Konchoplastyka (RaVoR – zmniejszanie małżowin nosowych)

Konchoplastyka

Konchoplastyka to małoinwazyjny zabieg polegający na zmniejszeniu objętości małżowin nosowych dolnych. Małżowiny nosowe to długie, wąskie struktury nosowe, które są ważną częścią przewodu oddechowego u ludzi i różnych zwierząt. Mają kształt wydłużonej muszli, od której pochodzi ich nazwa (łac. concha z greckiego κόγχη). Rozmieszczone są symetrycznie w obu przewodach nosowych.

U ludzi małżowiny dzielą drogi oddechowe nosa na trzy podobne do rowków kanały powietrzne i są odpowiedzialne za wymuszanie przepływu wdychanego powietrza wokół możliwie największej powierzchni błony śluzowej nosa. Błona śluzowa, dzięki swojej budowie rzęskowej z płytkim dopływem krwi oczyszcza i ogrzewa wdychane powietrze, przygotowując je do dalszej drogi do płuc.

Największy wpływ na drożność nosa ma małżowina nosowa dolna. Jej przerost może doprowadzić do nawracających infekcji, przewlekłego nieżytu nosa, utraty powonienia jedno- lub obustronnego, trudności w oddychaniu przez nos, co jest jedną z przyczyn chrapania i bezdechu sennego.

Wskazania do korekcji małżowin nosowych

  • nawracające infekcje górnych dróg oddechowych
  • chrapanie i towarzyszące mu bezdechy nocne
  • przewlekły nieżyt nosa
  • osłabiony zmysł powonienia
  • uzależnienia się Pacjenta od stosowania kropli do nosa
  • trudności w oddychaniu przez nos

Plastyka małżowin metodą RaVoR

Metoda zmniejszania objętości tkanek za pomocą fal radiowych (pot. RaVoR z niem. Radiofrequenz Volumen Reduktion) to procedura redukcji, pomniejszenia przerośniętych lub patologicznie zmienionych tkanek podśluzówkowo (lub podskórnie), z wykorzystaniem fal o częstotliwości radiowej. Wykorzystuje się tutaj bipolarne elektrody o dopasowanym kształcie (w formie dwuigłowej). Po wytworzeniu impulsu w generatorze fal radiowych, elektrody wbite podśluzówkowo podgrzewają przyległe struktury do kilkudziesięciu stopni (70-85 st. C), powodując ich kontrolowane sparzenie (koagulację). W okolicy wkłucia dochodzi do powstania miejscowego, zaplanowanego stanu zapalnego, w efekcie którego w ciągu kilku tygodni powstają zmiany bliznowate, które obkurczają, ściągają bądź usztywniają operowane tkanki.

Technologia elektrokoagulacji stosowana jest w laryngologii od wielu lat. Jednak dopiero opracowanie rozwiązań bipolarnych opartych na wysokich częstotliwościach radiowych zrewolucjonizowało zabiegi i otwarło nowe możliwości w leczeniu gardła, nosa i ucha. Stosowana w Miniklinice technologia radiochirurgii 2.2MHz(1), w przeciwieństwie do tańszych, powszechnych technologii bazujących na standardowych częstotliwościach rzędu 300-500kHz, zapewnia bardzo precyzyjne cięcia, zmniejsza ryzyko krwawienia wtórnego i przyśpiesza gojenie ran.

Zalety techniki bipolarnej wysokich częstotliwości:

  • bezpieczniejsza (osiągają skuteczność technologii monopolarnej bazując na 4-ro krotnie mniejszej energii radiowej, nie wymagają stosowania elektrod neutralnych – energia nie przepływa wtedy przez większość tkanek pacjenta, lecz tylko miejscowo pomiędzy dwoma elektrodami umieszczonymi na końcówce roboczej),
  • mniejszy ból
  • mniejsze nagrzewanie sąsiednich tkanek („zimne cięcie”).
  • brak poparzeń i nekrozy (martwicy)
  • minimalne blizny zewnętrzne

Przebieg zabiegu

Osoba, u której lekarz laryngolog zdiagnozował przerośnięte małżowiny nosowe, kwalifikujące się do konchoplastyki, nie musi obawiać się zabiegu. Jest on wykonywany w znieczuleniu miejscowym (środek znieczulający aplikowany jest sprayem lub poprzez iniekcję – podobnie jak u stomatologa) i nie wymaga specjalistycznych przygotowań. Jest praktycznie bezbolesny, a najmniej przyjemne mogą okazać się sam akt znieczulenia i uczucie zdrętwiałego języka (tzw. „kluski w gardle”).  Lekarz wprowadza do nosa dopasowane kształtem elektrody, zakończone dwoma cienkimi igłami. Po zabiegu trwających do godziny, pacjent może wracać do domu.

Zalecenia przez zabiegiem

  • co najmniej 3 dni przed planowanym zabiegiem, pacjent powinien dostarczyć (np. drogą emailową) wyniki badań:

-morfologia

-CRP

-czas k-k

  • pacjent nie powinien jeść, ani pić 6 godzin przed zabiegiem
  • 7 dni przed zabiegiem należy odstawić leki przeciwkrzepliwe (Acard, Polocard, Aspirynę, leki przeciwbólowe – Ibuprom, Ketonal, Naproxen, Diclofenac), z wyjątkiem takich jak Acenocumarol, gdzie należy zastąpić je lekami podawanymi podskórnie jak Fraxiparyna, Clexane
  • pacjent nie może posiadać stymulatora serca
  • pacjent nie może posiadać biżuterii podczas zabiegu
  • należy zgłosić uczulenia na środki znieczulające, przeciwbólowe, dezynfekcyjne

Zalecenia po zabiegu

Po zabiegu przez kilka dni wystąpić może obrzęk małżowin, powodując czasowe pogorszenie drożności w nosie. W większości przypadków nie jest konieczna terapia antybiotykowa. Dolegliwości bólowe są najczęściej niewielkie i zwalcza się je stosując popularne leki typu paracetamol.

Ostateczny efekt uzyskuje się po 3-5 tygodniach. Najczęściej wystarczy jednorazowy zabieg, jednak niekiedy, ze względu na specyficzną anatomię pacjenta, konieczny może być drugi zabieg, wykonywany po min. 6 tygodniach od zabiegu pierwszego.

  • zaleca się unikanie wysiłku fizycznego, odpoczynek przez kilka dni
  • po zabiegu plastyki małżowin nosowych: unikanie długotrwałego pochylania głowy przez 14 dni. Kontrola laryngologiczna po 7 dniach
  • powrót do leków przeciwkrzepliwych jest możliwy po 14 dniach od zabiegu

Radiochirurgia, chirurgia laserowa czy chirurgia tradycyjna?

Radiochirurgia z zastosowaniem technologii wysokich częstotliwości pozwala na przeprowadzenie bardzo precyzyjnej koagulacji z minimalnym uszkodzeniem tkanek sąsiednich.

Natomiast zabiegi w technologii laserowej są dużo bardziej destrukcyjne, gdyż generowane są znacząco wyższe temperatury. Dlatego użycie lasera jest wskazane przy bardzo krótkich zabiegach – długotrwałe użycie może spowodować rozległe zniszczenie sąsiadujących tkanek.

Zabiegi konchoplastyki wykonywane metodą tradycyjną, przy zbyt radykalnym podejściu (usunięciu zbyt dużej ilości tkanki) mogą skutkować syndromem tzw. pustego nosa. Jest to uczucie wywołane zbyt radykalnym zmniejszeniem małżowin nosowych i powierzchni śluzówki, która nawilżała wdychane powietrze. W efekcie nos ulega wysuszeniu, a ponadto pozbawiony zostaje swoistych sensorów ciśnienia i przepływu powietrza. Pacjent doznaje wtedy wrażenia, jakby zaczynał się dusić, pomimo pełnej drożności nosa. Radiochirurgia jest technologią precyzyjną i oszczędną – ryzyko powikłań jest minimalne.

(1) badania firmy ATMOS – niemieckiego producenta dostarczającego technologie laryngologiczne uznawane za najlepsze na świecie – dowodzą, że użycie wyższych częstotliwości nie poprawia efektu terapeutycznego, jednak przynosi ryzyko wystąpienia tzw. efekty antenowego. Wg: Atmos Medizin Technik, „Surgical suction devices and thorasic drainage systems, 2012-2013”, s. 37