preloader
Scroll to top

W Miniklinice przeprowadzamy badania endoskopowe (Endoscopy – „oglądanie w środku”).

Jest to procedura medyczna, w której lekarz ogląda wnętrze ciała pacjenta przy pomocy endoskopu (sondy w formie cienkiej sztywnej lub giętkiej rurki zawierającej światłowody: jeden do oświetlania badanego organu, drugi – do przekazywania uzyskanego obrazu do okularu i dalej kamery medycznej oraz monitora).

Już w czasach starożytnych ówcześni lekarze starali się zaglądać do obszarów ciała, niedostępnych w łatwy sposób wzrokowi ludzkiemu. Należą do nich jama ustna i gardło, nos, ucho, pochwa i częściowo odbyt (w pismach Hipokratesa znajdują się opisy anoskopii – oglądanie odbytu jak i operacji w tym rejonie wykonywanych pod kontrolą anoskopów). Źródłem światła było światło słoneczne odbite od lustra. Współczesną pochodną owych technik jest lusterko czołowe laryngologa.

Pierwsze urządzenia endoskopowe, przypominające w swej koncepcji dzisiejsze endoskopy, powstały w początkach XIX w. Badano najczęściej pochwę, odbytnicę i dolną część gardła. Jako ciekawostkę można podać, że Bozzini – jeden z pionierów tej metody, został ukarany przez władze swojego uniwersytetu „za niezdrową ciekawość”.

W tamtych czasach endoskopia powodowała wiele uszkodzeń przełyku i gardła, gdyż nie całe badanie (głównie wprowadzanie aparatu) odbywało się pod kontrolą wzroku badającego.Jednak rozwój optyki i mechaniki precyzyjnej pozwolił na konstruowanie coraz lepszych endoskopów.

Dziś endoskopia niesie ze sobą minimalne ryzyko, a w wielu przypadkach jest bezbolesna. Endoskopy są bardzo małej średnicy, bezpieczne dla otaczających tkanek. Zapewniają przy tym obraz o jakości i szczegółowości, o której nie śniło się jeszcze medykom kilkadziesiąt lat temu. Ukazują zmiany, które trudno dostrzec innymi metodami. Pozwalają na precyzyjną diagnozę i szybkie wszczęcie odpowiedniego leczenia. Badania takie są prawie bezinwazyjne i relatywnie tanie.


W kręgu naszych zainteresowań jest Fiberoskopia („oglądanie endoskopem giętkim”).

Sprzęt

Używamy do tego fiberoskopu o średnicy zaledwie 3.4mm, który nie powoduje nadmiernego dyskomfortu u pacjenta (większość pacjentów nie odczuwa żadnych przykrych przeżyć). Fiberoskopy to szczyt obecnej technologii medycznej. W cienkiej sondzie konstruktorom udało się umieścić zarówno światłowody (oświetlające miejsce badania), sam giętki przewód wideo – przekazujący obraz (zbudowany z tysięcy indywidualnych światłowodów), jak i mechanizm pozwalający na regulację wygięcia końcówki za pomocą dźwigni przy okularze. W przeciwieństwie do endoskopów sztywnych, fiberoskopy pozwalają na dotarcie do dotychczas niedostępnych miejsc, przechodząc przez nieliniową drogę naturalnych otworów ciała. Są jednocześnie bezpieczniejsze – ryzyko uszkodzenia tkanek po drodze jest dużo mniejsze – poprzez swoją elastyczność, fiberoskop „dopasowuje się” do ciała.

Przebieg badania

Pacjent siada w fotelu. Lekarz delikatnie wprowadza fiberoskop przez nos pacjenta. U niektórych pacjentów lekarz może zastosować lekkie znieczulenie miejscowe w formie sprayu (całkowicie bezbolesne). Giętka sonda fiberoskopu jest wyposażona w ruchomą końcówkę (tzw. dystalną), która odpowiednio ustawiona przez lekarza, znacznie ułatwia wprowadzanie fiberoskopu przez otwór nosowo-gardłowy. Obraz widoczny jest na ekranie monitora i może być zapisany w formie zdjęcia lub filmu. Badanie trwa najczęściej maksymalnie kilka minut.

Zalecenia

Zaleca się nie jeść 2 godziny przed planowanym badaniem (u niektórych może nastąpić odruch wymiotny). Dzieci siadają na kolanach opiekuna. Najmłodszym maluchom warto przynieść ich ulubioną maskotkę – w celu zmniejszenia stresu. Pacjent powinien być bez kataru, lekarz może dodatkowo zastosować środek obkurczający (typu Xylometazolin).