Kryptoliza migdałków

Migdałki podniebienne i ich funkcje

Migdałki podniebienne (ang. Palatine tonsils) znajdują się w przesmyku cieśni gardzieli, pomiędzy żagielkiem podniebiennym i podstawą języka.

Migdałek podniebienny jest jedną z tkanek limfatycznych związanych z błoną śluzową (z ang. mucosa-associated lymphoid tissues: MALT), zlokalizowaną przy wejściu do górnych dróg oddechowych i przewodu pokarmowego, aby chronić organizm przed przedostaniem się egzogennego materiału przez błony śluzowe. W konsekwencji jest miejscem i potencjalnym ogniskiem infekcji i jest jedną z głównych immunokompetentnych tkanek jamy ustnej i gardła. Tworzy część pierścienia Waldeyera, który składa się m.in. z pary migdałków podniebiennych i migdałków językowych. Od strony gardła pokryte są warstwowym nabłonkiem, a włóknista torebka łączy je ze ścianą gardła. Przez nią przechodzą beleczki, które zawierają drobne naczynia krwionośne, nerwy i naczynia limfatyczne.

Migdałki podniebienne składają się z około 15 krypt, w postaci szczelin i zagłębień – co zwiększa ich powierzchnię wystawioną na działanie środowiska zewnętrznego.

Kamienie migdałkowe (detryt)

Migdałki podniebienne pełnią istotną funkcję w procesach immunologicznych, jednak ich patologiczny przerost bądź specyficzna anatomia może skutkować nieprzyjemnymi konsekwencjami. W zwyrodniałych kryptach gromadzą się resztki jedzenia i naturalnych substancji organicznych produkowanych przez człowieka, jak śluz, czy nabłonek. Ta mieszanka jest idealną pożywką dla bakterii, które tworzą biało-żółte grudki, zwane detrytem lub kamieniami migdałkowymi. Rozkładające się resztki z kolei są przyczyną chronicznego przykrego zapachu z ust (halitoza). Ponadto u niektórych mogą wywoływać uczucie ciała obcego w gardle. Wiele dotkniętych tą przypadłością osób ratuje się próbując usuwać detryt np.szpatułką, raniąc często delikatną strukturę migdałków. Niestety nawet po usunięciu kamieni, w ich miejscu pojawiają się nowe w przeciągu kilki-kilkunastu dni. Istnieją zabiegi likwidujące problem kamieni, które w najbardziej radykalnym wydaniu polegają na całkowitym usunięciu migdałków. Jest jednak sprawdzona metoda zmniejszająca lub zamykająca wspomniane krypty, która nie wymaga usuwania migdałków. Jest to kryptoliza.

Kryptoliza migdałków

Jest to mało inwazyjna procedura, wykonywana w znieczuleniu miejscowym (znieczulenie aplikowane sprayem lub igłą – podobnie jak u stomatologa).

Lekarz najpierw oczyszcza dokładnie migdałki z istniejących kamieni i zanieczyszczeń. Następnie, używając specjalnej elektrody spłyca, zamyka i zmniejsza istniejące krypty, z pomocą stosowanej w Miniklinice technologii radiochirurgicznej o częstotliwości 2.2MHz. Kryptoliza wykonywana w tej technice jest uważana za skuteczniejszą od krioterapii oraz laseroterapii. W porównaniu z tą ostatnią ze względu na niższą temperaturę roboczą, uszkodzenia okolicznych tkanek są mniejsze, a gojenie – szybsze.

Zabieg nie jest bolesny i trwa 30-60 min. Ostateczne efekty zabiegu widoczne są po 2-3 tygodniach.  W ogromnej większości jednorazowy zabieg jest wystarczający, jednak w specyficznych przypadkach może być konieczne przeprowadzenie powtórnego zabiegu (w wyjątkowych przypadkach konieczne są w sumie 3 zabiegi).